Home
Stones roll off the mountains, roads turn into rivers. De waves from the see clash against the rocks, the water splashes up high. Aren’t there any boats with refugees arriving from Turkey to Lesbos today?
But at the end of the day there are more than 2000 refugees shivering in a tent that is meant for only 250. Their clothes are soaked, blankets are wet, bodies are cold. Nothing can be dried outside because the sky is angry. People are hungry, are freezing cold, tired and some get aggressive. Fights break out in almost every camp that day.
As I transfer my photo’s of the day, lightning strikes and my computer crashes. I turn on the TV en watch
“Nederland 1”. It’s airing an item about the refugees in the Netherlands. A minister tells the people that our country is not going to fulfill the expectations of the refugees. The Netherlands wants to show them austerity and that needs to be heard all the way in the Turkish camps.
More than 85% of the Dutch people agree to this.
In the past few weeks I’ve met and spoken to hundreds of refugees. Don’t worry minister and 85% of the people, everybody wants to go to Germany or Sweden. When I ask them what they want in their new country the answer is: “Peace and quiet”.
Sleep
I haven’t slept well: when I close my eyes images appear. Images from a European country, Greece. Images off Lesbos, my beloved island where I used to dance Sirtaki, eat Souvlaki and called out “Jamas” when I drank ouzo. Now I see a boy staring across the water, looking for his friends. They were in the boat behind him and disappeared.
A girl is being carried off the boat, her body is covered with scars caused by a bombing. A woman in the backseat of my car, she collapses while her baby drinks from her breast.
A man with blood all over his face, he leans against a guardrail. Struggling to get on the bus he got punched by a man. A large dark haired guy with tears falling from his piercing green eyes - he cried for half an hour - until I dropped him and his three kids off at a camp. A camp where baby’s lie in garbage bags on the muddy ground behind barbed wire.
Death
And I hear the stories about the violence on the other side.
Human smugglers put refugees in boats with a gun to their head. Boats get hit with water canons by the Turkish coastguard. The Greek coastguard then tries to rescue the boats that sink. During a situation like this people stepped on an eight month year old baby, the little boy died. In the same week the Greek coastguard crashes into a rubber boat. Seven people drowned of which four children and a baby.
Home
I was only in Lesbos for three weeks, but I could go on for hours. I spoke with people from Iraq, Afghanistan and Syria. Homeless, because their houses have been shot to pieces. Forced to keep moving. Their joy of arriving in a free country and the power to keep going has made a deep impact on me. I’ve arrived home safely this week. I wish that to everyone.
Thuis
Stenen rollen van de bergen, wegen veranderen in rivieren. De golven uit de zee slaan stuk op de rotsen, het water spat meters hoog. Vandaag gaan er vast geen boten met vluchtelingen van Turkije naar Lesbos?
Maar tegen het einde van de dag zitten er meer dan 2000 vluchtelingen te klappertanden in een tent geschikt voor 250 mensen. Hun kleding is doorweekt, dekens zijn nat, alle lichamen koud. Buiten kan er niks meer drogen want de hemel is boos. Mensen hebben honger zijn onderkoeld, moe en sommige worden agressief. In bijna alle kampen op Lesbos breken deze dag gevechten uit.
Sober
Tijdens het inladen van mijn foto’s slaat de bliksem in, mijn computer crashes. Ik zet de tv aan en ontvang
Nederland 1. Het gaat over de vluchtelingen in Nederland. Een minister is aan het vertellen dat we niet aan de verwachtingen van de vluchtelingen gaan voldoen. Nederland gaat soberheid uitstralen en dat moet tot in de kampen van Turkije te zien en te horen zijn. Meer dan 85 procent is het hier mee eens.
In de afgelopen weken heb ik honderden vluchtelingen ontmoet en gesproken. Maakt u zich geen zorgen minister plus 85 procent, iedereen wil naar Duitsland of Zweden. Op mijn vraag wat ze graag willen in hun nieuwe land zijn de antwoorden “rust en vrede”.
Slapen
Ik slaap niet meer zo goed: er verschijnen steeds beelden op mijn netvlies. Beelden uit een Europees land, Griekenland. Beelden op Lesbos mijn geliefde eiland waar ik anders altijd de sirtaki dans, souvlaki eet en Jamas roep als ik ouzo drink. Nu zie ik een jongen die over het water uit staart, op zoek naar zijn vrienden. Ze zaten in een boot achter hem en de boot verdween onder het wateroppervlak.
Een meisje dat van de boot wordt gedragen, haar lichaam verbrand door een bom. Een vrouw op de achterbank van mijn auto, ze zakt in elkaar een baby drinkt verder van haar borst.
Een man met bloed over zijn hele gezicht, hij hangt in een vangrail. Geslagen door een andere man in het gedrang om een bus in te komen.
Een grote man met donker haar en heldergroene ogen waar tranen uit rollen -een half uur lang- tot ik hem en zijn drie kinderen afzet bij een kamp. Een kamp waar baby’s in vuilniszakken buiten in de regen en modder liggen achter prikkeldraad..
Dood
En ik hoor de verhalen over het geweld aan de overkant.
Mensensmokkelaars die vluchtelingen met een pistool op het hoofd boten inwerken. Waar ze op het water door de Turkse kustwacht met waterkanonnen worden bespoten.
Boten die zinken en de Griekse kustwacht die probeert om te redden. Tijdens zo’n actie lopen mensen over een 8 maanden oude baby, het jongetje sterft. En in dezelfde week botst een boot van de Griekse kustwacht op een rubberboot er verdrinken zeven mensen waaronder vier kinderen en een baby.
Thuis
Ik kan nog uren doorgaan terwijl ik maar drie weken op Lesbos was. Daar sprak ik mensen uit Irak, Afghanistan en Syrië. Thuisloos omdat hun huizen kapotgeschoten zijn. Noodgedwongen onderweg. Hun blijheid dat ze in een vrij land aankwamen en de kracht waarmee ze verder trekken hebben mij diep geraakt. Ik ben deze week veilig thuisgekomen en dat gun ik iedereen.
Stones roll off the mountains, roads turn into rivers. De waves from the see clash against the rocks, the water splashes up high. Aren’t there any boats with refugees arriving from Turkey to Lesbos today?
But at the end of the day there are more than 2000 refugees shivering in a tent that is meant for only 250. Their clothes are soaked, blankets are wet, bodies are cold. Nothing can be dried outside because the sky is angry. People are hungry, are freezing cold, tired and some get aggressive. Fights break out in almost every camp that day.
As I transfer my photo’s of the day, lightning strikes and my computer crashes. I turn on the TV en watch
“Nederland 1”. It’s airing an item about the refugees in the Netherlands. A minister tells the people that our country is not going to fulfill the expectations of the refugees. The Netherlands wants to show them austerity and that needs to be heard all the way in the Turkish camps.
More than 85% of the Dutch people agree to this.
In the past few weeks I’ve met and spoken to hundreds of refugees. Don’t worry minister and 85% of the people, everybody wants to go to Germany or Sweden. When I ask them what they want in their new country the answer is: “Peace and quiet”.
Sleep
I haven’t slept well: when I close my eyes images appear. Images from a European country, Greece. Images off Lesbos, my beloved island where I used to dance Sirtaki, eat Souvlaki and called out “Jamas” when I drank ouzo. Now I see a boy staring across the water, looking for his friends. They were in the boat behind him and disappeared.
A girl is being carried off the boat, her body is covered with scars caused by a bombing. A woman in the backseat of my car, she collapses while her baby drinks from her breast.
A man with blood all over his face, he leans against a guardrail. Struggling to get on the bus he got punched by a man. A large dark haired guy with tears falling from his piercing green eyes - he cried for half an hour - until I dropped him and his three kids off at a camp. A camp where baby’s lie in garbage bags on the muddy ground behind barbed wire.
Death
And I hear the stories about the violence on the other side.
Human smugglers put refugees in boats with a gun to their head. Boats get hit with water canons by the Turkish coastguard. The Greek coastguard then tries to rescue the boats that sink. During a situation like this people stepped on an eight month year old baby, the little boy died. In the same week the Greek coastguard crashes into a rubber boat. Seven people drowned of which four children and a baby.
Home
I was only in Lesbos for three weeks, but I could go on for hours. I spoke with people from Iraq, Afghanistan and Syria. Homeless, because their houses have been shot to pieces. Forced to keep moving. Their joy of arriving in a free country and the power to keep going has made a deep impact on me. I’ve arrived home safely this week. I wish that to everyone.
Thuis
Stenen rollen van de bergen, wegen veranderen in rivieren. De golven uit de zee slaan stuk op de rotsen, het water spat meters hoog. Vandaag gaan er vast geen boten met vluchtelingen van Turkije naar Lesbos?
Maar tegen het einde van de dag zitten er meer dan 2000 vluchtelingen te klappertanden in een tent geschikt voor 250 mensen. Hun kleding is doorweekt, dekens zijn nat, alle lichamen koud. Buiten kan er niks meer drogen want de hemel is boos. Mensen hebben honger zijn onderkoeld, moe en sommige worden agressief. In bijna alle kampen op Lesbos breken deze dag gevechten uit.
Sober
Tijdens het inladen van mijn foto’s slaat de bliksem in, mijn computer crashes. Ik zet de tv aan en ontvang
Nederland 1. Het gaat over de vluchtelingen in Nederland. Een minister is aan het vertellen dat we niet aan de verwachtingen van de vluchtelingen gaan voldoen. Nederland gaat soberheid uitstralen en dat moet tot in de kampen van Turkije te zien en te horen zijn. Meer dan 85 procent is het hier mee eens.
In de afgelopen weken heb ik honderden vluchtelingen ontmoet en gesproken. Maakt u zich geen zorgen minister plus 85 procent, iedereen wil naar Duitsland of Zweden. Op mijn vraag wat ze graag willen in hun nieuwe land zijn de antwoorden “rust en vrede”.
Slapen
Ik slaap niet meer zo goed: er verschijnen steeds beelden op mijn netvlies. Beelden uit een Europees land, Griekenland. Beelden op Lesbos mijn geliefde eiland waar ik anders altijd de sirtaki dans, souvlaki eet en Jamas roep als ik ouzo drink. Nu zie ik een jongen die over het water uit staart, op zoek naar zijn vrienden. Ze zaten in een boot achter hem en de boot verdween onder het wateroppervlak.
Een meisje dat van de boot wordt gedragen, haar lichaam verbrand door een bom. Een vrouw op de achterbank van mijn auto, ze zakt in elkaar een baby drinkt verder van haar borst.
Een man met bloed over zijn hele gezicht, hij hangt in een vangrail. Geslagen door een andere man in het gedrang om een bus in te komen.
Een grote man met donker haar en heldergroene ogen waar tranen uit rollen -een half uur lang- tot ik hem en zijn drie kinderen afzet bij een kamp. Een kamp waar baby’s in vuilniszakken buiten in de regen en modder liggen achter prikkeldraad..
Dood
En ik hoor de verhalen over het geweld aan de overkant.
Mensensmokkelaars die vluchtelingen met een pistool op het hoofd boten inwerken. Waar ze op het water door de Turkse kustwacht met waterkanonnen worden bespoten.
Boten die zinken en de Griekse kustwacht die probeert om te redden. Tijdens zo’n actie lopen mensen over een 8 maanden oude baby, het jongetje sterft. En in dezelfde week botst een boot van de Griekse kustwacht op een rubberboot er verdrinken zeven mensen waaronder vier kinderen en een baby.
Thuis
Ik kan nog uren doorgaan terwijl ik maar drie weken op Lesbos was. Daar sprak ik mensen uit Irak, Afghanistan en Syrië. Thuisloos omdat hun huizen kapotgeschoten zijn. Noodgedwongen onderweg. Hun blijheid dat ze in een vrij land aankwamen en de kracht waarmee ze verder trekken hebben mij diep geraakt. Ik ben deze week veilig thuisgekomen en dat gun ik iedereen.
RSS Feed
